Στην σημερινή εποχή τα θεατρικά έργα γράφονται με σκοπό να αναδείξουν το ταλέντο ενός ηθοποιού μέσα από ένα χαρακτήρα … δηλαδή έχουν ηθοποιοκεντρικό και όχι ανθρωποκεντρικό  χαρακτήρα, μάλιστα πολλές φορές γράφονται κατά παραγγελία για συγκεκριμένους ηθοποιούς ή ακόμα και από τους ίδιους τους ηθοποιούς .. Τις περισσότερες φορές συγκεντρώνονται μόνο στο πόσο πιο ζωντανοί και έντονοι είναι οι χαρακτήρες και οι διάλογοι , αψηφώντας τις έννοιες και τα νοήματα που μπορεί να παράγει ένα έργο, με αποτέλεσμα το έργο που γράφεται να είναι εφήμερο και όχι διαχρονικό. Εν αντίθεση οι Αρχαίοι Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς έδιναν μεγαλύτερη βάση στην υπόθεση του έργου και φρόντιζαν να παράγει μηνύματά και νοήματα και έπλαθαν τους χαρακτήρες πάνω σ αυτά δηλαδή τα αρχαία θεατρικά έργα ερχόντουσαν σε αρμονία μεταξύ ιστορίας και χαρακτήρων … ο ηθοποιός έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο και μάλιστα όλοι φορούσαν μάσκες και τις γυναίκες τις υποδυόντουσαν άντρες. Η διαφορά σήμερα ενός αρχαίου και ενός σύγχρονου έργου είναι ότι το αρχαίο έργο μπορείς να το διαβάσεις και είναι επίκαιρο και σε κρατάει σε ένταση, ενώ το σημερινό θεατρικό έργο διαβάζοντάς το και χωρίς να το βλέπεις στο σανίδι, τις περισσότερες φορές γίνεται βαρετό, χωρίς ιδιαίτερα υψηλά νοήματα και όταν μάλιστα  περάσει χρόνος ανεπίκαιρο. 

Στα θεατρικά έργα που έγραψα βασικό μου μέλημα ήταν το βάρος να ρίχνεται στην ιστορία και στα νοήματα της καθώς επίσης και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά εδώ και χρόνια ο άνθρωπος … η ζωντάνια των χαρακτήρων των έργων μου δεν παράγεται από τους ίδιους τους χαρακτήρες, αλλά από την στάση γενικά του ανθρώπου στις καταστάσεις και τις ιστορίες που περιγράφω.