Τα θεατρικά έργα που έχω γράψει  είναι έξι στο σύνολο τους, εκ των οποίων τα τρία από αυτά έχουν εκδοθεί σε βιβλίο, ως τριλογία με τίτλο «Δύο ουτοπίες και μια ψευδαίσθηση». Το βιβλίο αυτό μπορείτε να το προμηθευτείτε από όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία, όπως Ιανός και Πολιτεία καθώς επίσης και στο διαδίκτυο.

Όταν γράφω ένα θεατρικό έργο έχω ως σκοπό μου εκτός από το να είναι ψυχαγωγικό να είναι και διδαχτικό. Επειδή δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ όταν λέω διδαχτικό δεν εννοώ καθοδηγητικό ή διδασκαλικό, καθότι εγώ πιστεύω ότι είμαι από τους τελευταίους που θα μπορούσα να δώσω συμβουλές ή να δασκαλέψω.. βλέπετε αυτό δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου. Εννοώ ότι μέσα από τις περιγραφές των χαρακτήρων και των καταστάσεων, ο αναγνώστης ή ο θεατής να βγάζει συμπεράσματα που να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στην ζωή του, για να παίρνει σύμφωνα με την βούληση του τις κατάλληλες αποφάσεις ή απλά και μόνο  για να κατανοεί ανθρώπους και καταστάσεις.

Σε όλα τα θεατρικά μου έργα που έχω γράψει δεν είμαι χαρακτηρολάγνος. Θα μου πείτε τι είναι αυτό και θα σας απαντήσω ότι δεν εξυμνώ και δεν αποθεώνω ή προβάλω σε υπέρμετρο βαθμό τους χαρακτήρες. Στα έργα μου οι χαρακτήρες υπάρχουν για να στηρίζουν την ιστορία του έργου και τα νοήματα του και όχι για να εξυψώνουν τους ήρωες του. Φροντίζω οι χαρακτήρες να είναι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στην υπόθεση του έργου καθότι όσο και καλά να περιγράφεις ένα χαρακτήρα μέσα σε ένα έργο, αν η υπόθεση του έργου δεν είναι αξιόλογη και ασχολείται με ¨Ανοησίες¨ όσο και καλοί να είναι οι χαρακτήρες το έργο είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Επίσης οι ιστορίες των θεατρικών μου φροντίζω να  περιστρέφονται γύρω από διαχρονικά προβλήματα και καταστάσεις, που μεσουρανούν για χιλιάδες χρόνια, όπως των αβίωτων συναισθημάτων, της ματαιοδοξίας και μισαλλοδοξίας, της πλάνης, το πέρασμα του χαμένου χρόνου και των γηρατειών και μάλιστα όλα αυτά μέσα από ένα καταιγισμό συναισθημάτων, χαράς, έρωτα, αγάπης, πάθους, μίσους, φοβιών και ανασφαλειών. Προσπαθώ γράφοντας ένα θεατρικό έργο ο αναγνώστης ή ο θεατής που θα το δει να παίζεται πάνω στο σανίδι έστω και μετά από είκοσι, τριάντα χρόνια που το έχω γράψει, να παραμένει επίκαιρο. Τα αξιόλογα θεατρικά έργα είναι πάντα διαχρονικά και όσα χρόνια και να περάσουν δεν τα αγγίζει ο χρόνος εφόσον τα προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο πάντα θα παραμένουν τα ίδια και άλυτα.