Ένα έλαχιστο δείγμα από τα ποιήματα μου.
Μερικά ποιήματα μου
Σε αυτήν εδώ την σελίδα θα πάρετε μια πολύ μικρή γεύση από τα ποιήματα μου, καθότι τα ποιήματα μου στο σύνολο τους, είναι περί τα 350.
Απο την συλλογή μου (Η αφέλεια ενός ρομαντικού)
Ο Βασιλιάς της μοναξιάς
Στο δικό μου βασίλειο … δεν υπάρχουν πύργοι … ούτε υπήκοοι, ούτε στρατιώτες με πλουμιστές στολές …. Δεν υπάρχουν δάση με πανύψηλα δέντρα .. βουνοπλαγιές και πεδιάδες .… δεν υπάρχουν άγρια ποτάμια και λίμνες … Μόνο ένας μικρός κολπίσκος με μια μικρή θάλασσα …. ένας κολπίσκος που θα τον βρεις μέσα στη μέση του τίποτα και του πουθενά … ήρεμα νερά , και απόλυτη νηνεμία!! … και μόνο όταν νυχτώνει όταν τα λιγοστά αστέρια φωτίζουν τις σκοτεινές πτυχές του μυαλού μου .. του αφελούς παρορμητικού είναι μου,.. μιας ξεπεσμένης ουτοπιστικής βλακείας !!.. … τότε αρχίζει η ψυχή μου σιγά σιγά να λαμπιρίζει … σαν μια μικρή πυγολαμπίδα της νύχτας … και γυρίζει … ξαναγυρίζει … και γυρίζει ξανά γύρω γύρω , … σαν ένα παλιό φωτισμένο καρουσέλ … ένα καρουσελ γεμάτο με ήχους από παιδικά γέλια .. Με στιλπνούς παραμορφωτικούς καθρέφτες και λαμπιόνια πολύχρωμα … και κουβαλάει στα αλογάκια και τα αμαξάκια … όλες μου τις αναμνήσεις … τις φοβίες μου και τις ανασφάλειες μου, !!!... τις νοσταλγίες μου ..και τις ανεβάζει .. πάνω κάτω .. αργά νωχελικά σαν αργός ρυθμός ξεπερασμένου βαλς … Και δεν σταματάει γυρίζει συνέχεια !! … ασταμάτητα μήνες χειμώνες καλοκαίρια …. και γυρίζει και όλα γίνονται μια συνεχόμενη χρωματιστή ευθεία … μια φλου μεθυστική μελαγχολική ευθεία που με προκαλεί να ζαλιστώ και να πέσω … και όμως δεν πέφτω … Στέκομαι όρθιος και συνεχίζω!!!
Μια προκυμαία
Και η προκυμαία χειμωνιάτικο απόγευμα να
χάσκει άδεια μπροστά στο πέλαγος το αχανή …
Κανένα πλοίο , ούτε μια βάρκα στη μέση,
η θάλασσα μόνη, αφηνιασμένη και ορφανή .
Μονάχα την σκιά μου στο πλακόστρωτο,, πιστό
σύντροφο μου την βλέπω να με ακολουθεί ..
για φόντο έχει τον απόηχο της πόλης,
τον κόσμο σε λήθαργο, που έχει βουβαθεί .
Κουρασμένα και αργά στο πλακόστρωτο σέρνω
τα βήματα μου δεν υπάρχει αιτία για να ανησυχώ …
όλα οι άλλοι για μένα τα έχουν προβλέψει, ακόμα
και τον τρόπο για το πως να ζω και πως να ηχώ.
Βουβή παντομίμα η ζωή μας,
σε μια αθέατη θεατρική σκηνή ..
θέατρο του παραλόγου χωρίς ουσία,
πετροβολούν την αλήθεια γυμνή …
θεατρική παράσταση με γνωστό τέλος την
καταδίκη των ηθοποιών σε γεροντική ανία ..
σε ένα σενάριο προβλέψιμο στείρο,
με φόντο μια ευνουχισμένη πολιτεία.
Και συνεχίζω στο πλακόστρωτο να προχωράω
με βήμα αργό και απλανή ..
χωρίς να ξέρω που και πότε επιτέλους τελειώνει
αυτή η θεατρική σκηνή.
Οσμή Θανάτου.
Ουτοπία είναι τα κορίτσια που στον καθρέφτη κοιτιούνται,
ζωγραφίζοντας καμπύλες μολυβιές πάνω στα φρύδια.
Ουτοπία είναι οι ηθοποιοί που με κομπασμό αυνανίζονται
μπροστά σε ανοργασμικούς θεατές, πάνω στα σανίδια,.
Μικροί, μεσαίοι, πεφωτισμένοι και διανοούμενοι αστοί,
εκφραστές μιας ανείπωτης δυσβάστακτης βλακείας,
Τραπεζικοί υπάλληλοι.,τεχνοκράτες, κομψοί πολιτικοί,
αναζητούν το ύφος και το στυλ της νέας δουλοπαροικίας.
Οσμή θανάτου έχουν οι γραπτοί και άγραφοι νόμοι
που υποκρίνονται υπό την σκέπη μιας σεμνοτυφίας,
Οσμή θανάτου η μετριότητα και οι φαντεζί επώνυμοι,
που συνουσιάζονται προς τιμήν, δόξας και επιδειξιμανίας.
Αναρωτιέσαι τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει σ αυτήν την εποχή,
πως φτάσαμε μέχρι εδώ, ποιο ήταν το μοιραίο μας το λάθος,
πνευματική ένδεια, κουλτούρα καταναλωτική κατ εξοχή,
θύματα νυρβάνας αποχαυνωτικής, όλοι ενδώσαμε κατά βάθος.
Φθορά και φθίση, οι επίσημοι, και αξιωματούχοι υπάλληλοι
που συγχρωτίζονται σε επετείους μνήμης στη γειτονική πλατεία,
Φθορά και φθίση οι καταξιωμένοι και μη και οι ακατάλληλοι,
που χειροκροτούν τα επιτεύγματα, μιας χώρας σε επαιτεία!
Ηλεκτρικά ναρκωτικά
Νάρκωση είναι οι άχρωμες παρουσιάστριες που εμφανίζονται,
νεκρές και υγρές στα κρύσταλλα μπροστά απ τις τηλεοράσεις.
Νάρκωση είναι,οι μεγαλόσχημοι και επώνυμοι που παρουσιάζονται,
καθώς με σοβαροφανή βλακεία να δίνουνε συστάσεις.
Απαισιοδοξία είναι τα στάχυα και η θάλασσα που δεν φαίνονται,
καθώς τα κρύβουν τα γκρίζα κτήρια κ οι ιδέες μέσ στα μαυσωλεία,..
Απαισιοδοξία είναι τα οράματα και τα ιδανικά που κρέμονται,
στα αζήτητα, .. στα σκονισμένα ράφια στα βιβλιοπωλεία
Μεγαλώνοντας, παραπατάω σταθερά με ασταθή βήματα,
αναρωτιέμαι, τι άραγε έκανα σωστό τι άραγε λάθος,
ίδιες απαντήσεις, ίδια συμπεράσματα,.. ίδια ατοπήματα,
τι κι αν αλλάζουν οι εποχές, όλα τα ίδια μένουν κατά βάθος.
Κατάθλιψη είναι η αστική αφέλεια, μέσα στα γελαστά βλέμματα,
των καταξιωμένων καταναλωτών μιας ευυπόληπτης κοινωνίας
Κατάθλιψη είναι ο ήχος απ το καινό που ηχούν τα κούφια πράγματα
καθώς στέκεσαι να τα πληρώσεις στο μαγαζί της διπλανής γωνίας
Αηδιαστικές είναι οι ελπίδες που στα χρηματιστήρια παζαρεύονται
από επιτήδειους τραπεζίτες, ορκωτούς λογιστες άνευ σημασίας,..
Αηδιαστικές οι νόθες αξίες που εγκλωβισμένες μαστιγώνονται,
στα καθώς πρέπει μιας μαζοχιστικής υποκριτικής σεμνοτυφίας.
Μεγαλώνοντας, περπατάω αργά με βήματα ασταθή
αναρωτιέμαι, είναι αλήθεια όλα αυτά, ή μια ανυπαρξία,
στον εγκέφαλο μου τρικλίζει η ίδια απάντηση,
τι κι αν αλλάξανε, όλα περιστρέφονται στην ίδια απαξία .
Θα έρθουν καιροί
Θα έρθουν καιροί ακόμα πιο σάπιοι κι ανάλγητοι, που οι άνθρωποι θα επικοινωνούν μόνο με νοήματα .. και παντού σαν σκόνη νταμαριού θα απλωθεί απέραντη σιωπή!
Θα έρθουν καιροί φτηνοί κι αδιάφοροι, που οι άνθρωποι την αγάπη θα την διαβάζουν στα ξεφτισμένα βιβλία, στα σκεβρωμένα ράφια, όσα απ αυτά θα έχουν απομείνει!
Θα έρθουν καιροί ευνουχισμένοι, που οι άνθρωποι τον έρωτα θα τον γνωρίζουν από τις αφηγήσεις,.. τις ρετρό παρωχημένες ταινίες .. μέσα απ τις πολύχρωμες ζωγραφιές στα παραμύθια!
Θα έρθουν καιροί αλλότριοι που το συναίσθημα, μετά από υπολογισμούς θα βγαίνει και θα μοιάζει με το πηλίκων από το άθροισμα κάποιας αθροιστικής μηχανής !
Θα έρθουν καιροί που η πανσέληνος άσκοπα θα περιμένει το κοίταγμα απ τα δακρυσμένα μάτια των άδοξων εραστών !
Θα έρθουν καιροί πιο απαξιωμένοι,
που οι άνθρωποι θα παραμένουν .. αλλά η ανθρωπιά θα έχει χαθεί!
Όμως κάποιοι λιγοστοί,.. σκόρπιοι και χύμα σαν συντρίμμια,,, θα πιστεύουν ακόμα , θα ελπίζουν και θα περιμένουν το χαμόγελο να σχηματιστεί, αληθινό ξανά στα πρόσωπα των ανθρώπων.
Θα περιμένουν με αφέλεια ότι οι άνθρωποι θα ξαναρχίσουν να νιώθουν ανθρώπινα συναισθήματα … ότι θα γίνει ανακωχή.